Merhamet..

Bugün Hamzayı Özsütün parkında oynatırken 3.5 yaşlarında bir erkek çocuğunun diğer bebeklere ve çocuklara eziyet ettiğini gördüm ve şok oldum .Minicik çocuklarda kötülük duygusu nasıl barına bilir bir anlam veremedim. O küçük çocuga baktığımda gözümün önünde büyük bir kötü adam canlandı.Salıncağı sallayıp sallayıp önünden geçen bebeklere çarptırmaya çalışması,yapma bak öyle yaparsan canlarını yakarsın dememe rağmen ve başka velilerinde uyarılarına rağmen yüzünde gayet ciddi ve acımasız bir ifadeyle canları yansın diyen bir çocuğu nasıl bir anne,hangi şartlarda yetiştiriyor çok merak ettim. Kimbilir nasıl ailevi sorunları var diye geçti aklımdan.Baba, anneye şiddetmi uyguluyor? Yoksa anne çocuğuna kötümü davranıyorda böyle merhametsiz bir çocuk yetişiyor? İnanın üzüldüm ve anlayamadım. Yıllar önce kötü tohum isminde bir film izlemiştim asla unutmam Lale Oraloğlu oynuyordu. O filmi izliyormuşum gibi hissettim birden.

Acaba okuduğum kitap mi bilinç altıma işledide beynim böyle kurguluyor olayları? Sarah Jio'nun Son Kamelya isimli kitabında acımasız bi çocuk vardı Sean adında sanırım ondan çok etkilendim.Minicik 2.5 yaşında bir bebeği öldürüyordu.Kitabın o kısmını okurken kahroldum resmen.Çocuğu uçururcasına salıncakça sallıyor,bebecik korkudan öyle yapışmışki salıncağa artık elleri kaymaya başlıyor ve son olarak Sean bebeği kolundan tutup kaldırıma fırlatıyor :..( İçim acıyor böyle şeyler okuduğumda,duyduğumda. Anne olduktan sonramı böyle herşeyden etkilenir,herşeye ağlar oldum yoksa hepmi böyleydim hiçbir fikrim yok.Sanki asırlardır anneymişim gibi hissediyorum kendimi.Sizde de oluyor mu bu duygu?

O değilde merhamet duygusu ne kadar önemliymiş bugün çok daha iyi anladım.Merhametli,vicdanlı evlatlar yetiştirmek dileğiyle.